Sokatik helduta

BERRIA: Larrepetit, 2012-12-15

          Goizeko zortziak eta erdiak dira. Edwin dagoeneko bulegoan dago. Manhattan erdi aldeko banku batentzat lan egiten du, eta eguneko finantza mugimenduei begirik kendu gabe, zer gertatzen ari den jarraitzea eta diru mugimenduak proposatzea da bere zereginetako bat.

          Ordu berean, hiriaren beste alde batean, Richard bere ikasleei egun ona ematen ari da. 15 urte daramatza braille sisteman nola irakurri eta idatzi erakusten. Bat-bateko gaixotasun batek itsu utzi zuen Richard, 9 urte zituenean.

          Biek oso bizitza estilo desberdina eramaten duten arren, badute elkarren arteko lotura bat. Eta ez da familiakoa: kirolak eman diena baizik.

          Egun batean, Edwinek boluntarioak behar zirela irakurri zuen egunkarian. Beste aukera askorena artean, eta bere korrika egiteko afizioaz jabetuta, berehala proposatu zioten ea Richarden gidari izan nahi zuen. Eta honek, nola egiten zen hori erakusten bazioten, baietz. Horrela ezagutu zuten elkar duela ia bi urte.

          Gaur egun, laguntasunaz gain, astean bizpahirutan Central Parkera lasterka egitera joateko konpromisoak lotzen ditu. Baina baita beste zerbaitek ere: bien esku bana soka bereko alde desberdinek lotuta joaten dira, eskua emanda bezala. Eskumuturrera lotutako soka horrek erakusten dio Richardi zein norabidetan eta zein erritmotan korrika egin.

           New York, beste hiri erraldoi asko bezala, ez da ezinduentzat egokitutako hiri bat. Alderantziz, desastre bat da: gurpildun aulkientzat egokitutako leku gutxi, eskailera asko, eta abar. Baina asko dira, eguneroko bizimoduan, bakarrik edo laguntzarekin, oztopo arkitektoniko horiei guztiei, edo gizarteak berak jartzen dizkienei, aurre egiten dietenak. Bejondeiela!

          Edwin eta Richarden artean bezala, soka hor dago. Gizarteari dagokio orain horri heltzea, eta tira egitea. Baina orain artekoa ikusita, hori bai urtero bertan behera geratzen den maratoia!