Armairuko gaya

BERRIA, Larrepetit, 2012-05-12

          Hara sekuentzia: igandean, etxe zuritik atera zen notizia; Joe Biden presidenteordeak publikoki defendatu zuen sexu berekoek ezkontzeko duten eskubidea. Adituek diote Obamak gizarteari pultsua hartzeko erabili zuela bere ondorengoa.

          Bi egun geroago, Ipar Karolina izan zen informazio iturria: «Ezkontza emakume eta gizonezko baten arteko lotura da», erabaki zuten, eta hori hala dela defendatzen duen 30. estatua bilakatu zen.

          Eta, azkenik, presidenteak hitz egin du: «Sexu bereko bikoteek ezkontzeko eskubidea izan beharko lukete», esan du ozen. Jarrerarik aurrerakoienerantz pausoa eman du. Edozein soldaduk homosexuala zela esatea debekatzen zuen «Don't ask, dont tell» legea ezabatzearekin eskua eman dio legegintzaldi honetan kolektibo honi, eta orain bizkarretik heldu.

          Mitt Rommeyk, hautagai errepublikanoak, segitutik hartu du kontrako postura: ezkontza gizon eta emakume baten artean ulertzen jarraitzen duela esan du. Bere ibilbide politikoaren hasieran berdintasuna defendatzen zuen, baina iritzia aldatu eta gaur egun kontra dagoela dio.

          2008ko hauteskundeetan Barac Obamak irabazi egin zuen Ipar Karolinan. Baina berari babesa emateko dauden askok, erlijio kontuagatik, eta sexu berekoen arteko ezkontzak defendatzeagatik, botoa alda dezakete. Horregatik, orain arte, gisa horretako estatuetan eskubide berdinak defendatu ditu, baina ez du sekula ezkontza eskubidea aipatu.

          Hautagaiak alde banatan bezala, gizartearen % 50ak defendatzen du sexu berekoek ezkontzeko duten eskubidea. Kontra, % 48a agertzen da.

          Hasi dira boto-emaileei, talde desberdinei, erlijioei keinuka. Es-kubide izan beharko lukeena, ordea, estrategia politiko hutsean gera liteke. Edo promesa galduetan. Akordatzen aurreko kanpainaz?

          Armairutik atera dute kanpora gaya. Laster, ondoen nori datorkion ikusteko garaia izango da.

Simon

BERRIA, Larrepetit 2012-05-05

          Egun argitan lo egiten du Simonek. Eguzkia ezkutatzen hasten denean zabaltzen ditu begiak, eta orduan hasten da beretzat egun berria. Ilunpetan pasatzen dituenez ordurik gehienak, horretara ohituta dauka bista.

          Lur azalean dagoenean, hiriko argi emana ikus dezake, zirkulazioa sentitu, jendea pasaeran ukitu.

          Baina lur azpian sartzearekin batera, isolatu egingo da: mundu berri batean sartuko da, arau propioak dauzkan gizarte txiki batean murgilduko da, eta bertako partaide izango da ordu batzuetan.

          Ilun dago behea. Ez da argirik ikusten beste aldean. Eta horrek nahigabea eragiten dio zenbait egunetan Simoni. Baina aurkitu du aurre egiteko modua ere: umorea da botikarik eraginkorrena. Ahal duen guztietan, barre egiten du ondokoekin, ondokoez, bere buruaz. Horrela, iluna ez du hain beltz ikusten. Eta berriro ere lurrazalera ateratzen diren arteko orduek 60 minutu izan beharrean, 50 dituztela pentsatzen du, berez luze egiten zaiona laburrago sentituz.

          Arratoiak lagun ditu, eta haiek Simon ere ezagutzen dute. Ez dituzte alferrik elkarren ondoan hainbeste eurite, elurte eta haizete pasatu. Eta ondo ikasia daukate, burdinazko sugea, urrutian, bi begiak zabalduta datorrela ikustean, alde batera egin behar dutela.

          Gauez, mantsoago etorri ohi da, urrundik orroa boteaz, badatorrela adieraziz.

          New Yorkeko lur azpiko pasabideetan egonagatik, burua gora jiratzen du zenbaitzuetan: han dauzka maite dituen guztiak, eta pentsamenduak handik jaso nahi izaten ditu.

          Eguna argitzen hasten denean, Simon lurrazalera igotzen da. Eta milioika hiritarrei uzten die lekua behean. Dena prest dago: burdinbidea segurua da.

          24 orduan etenik gabe dabilen munduko metro bakarrari bidea garbitzen eta konpontzen dien langileak dira. Hiriko meatzariak. Eta meatzari guztiek bezala, nire miresmenik handiena dute horiek ere.