Irudiak zintzilik

 BERRIA, Larrepetit, 2012-06-09

          George W. Bush berriro etxe zurira iritsi berri da. Zorionez, koadro batean sartuta, handik pasatako presidenteen horman zintzilik betirako geratzeko. Bere aginte urteak ez ahazteko, ondo etorriko zaio etxe zuriko agintari beltzari noizean behin irudiari begiratu eta bizkarra ematea.

          Barak Obamak ere izango du bere tokia horman. Momentuz, presidenteen ilara horretan ez dago bererik, eta, kasu honetan, presentzia eza ez da seinale txarra: agintean jarraitzen duen presidentea bera dela esan nahi baitu.

          Etxe zuriko korridore guztiek nora eramaten duten ikasi berri duen honetan, ez du oraindik bere burua Bushen ondoren zintzilik ikusi nahi. Horregatik, ez dizkio etxeko giltzak Mitt Romneyri eman nahi. Baina errentarik ordaindu gabe bizitzen jarraitzeko, laguntza dezente jaso beharko du.

         Horman dagoen Bill Clintonena, esate baterako. Alderdi berekoak izanagatik ere, barru-barruan, bere irudiaren ilaran Hillary emaztea ikusi nahi du, eta hori 2016. urtera arte ezin jakin. Eta Hillaryk errazago luke tontorra lortzea, hurrengo lau urteetarako alderdien arteko testigu aldaketa egongo balitz.

          Michele emaztearen irudia ere lehendabiziko damen ondoan dago jarrita. Elikadura osasuntsuaren alde, janari hiperkalorikoen kontra, naturaren alde ari da kanpaina berdeak etenik gabe egiten, senarrari haize freskoa helarazi nahian.

          Obamak badaki, ordea, etxe zuriko hormetako irudiek adina indar edo gehiago dutela Broadway edo Hollywoodekoek ere. Horregatik bihurtu dira, George Clooney edo Sarah Jessica Parker bere kanpainako zeluloidezko irribarre eta diru biltzaile: Sarah-ren New Yorkeko etxean da afaria datorren ostegunean.

          Roomey-ren itzala gero eta gertuago sumatzen hasita dagoen honetan, ikusi egin beharko da, besteen irudien laguntzarekin, berea nabarmentzea lortzen duen.

Kaleko alde banatan

BERRIA, Larrepetit, 2012-06-02

          Sarak e letra daraman metroa hartu nahi du. Lurrean aurkitu duen metrocard txartelak dirurik baduen frogatu du. Txartela pasa, eta piiiiiiiii entzun du. Zorionekoa gaur. Atea ireki da. Christie atzetik dator, presaka. Poltsatik txartela atera du, eta horrek ere piiiii seinalearekin batera aurrera egin du.

         Bagoi berean, elkarren parean eseri dira. Arropa erosi berriak estreinakoz jantzita dago Christie. Sarak aspaldi samarrekoak daramatza soinean. Elkarri begiratu diote. Goitik behera. Disimuluan bezala. Baina begiradak gurutzatu dituztenean, Christie bere iPhonean babestu da, eta hura ukitzen hasi da. Sarak, berriz, begiradarekin ukitu du gailua.

          «This is Lexington avenue, 53rd street», dio emakume ahots batek. Jaitsi egin dira. Christie pauso arinean doa. Sarak lasaiago hartu du. Kalea zanpatu, eta Christiek behatzarekin iPhonari galdetu dio: Park etorbidea? Eta gailuak bidea erakutsi dio. Sarak alde batera eta bestera begiratu du. Ez daki non dagoen. Pasaeran zihoan bati galdetu dio, eta horrek behatzarekin erakutsi dio norabidea.

          Bidalitako tokira iritsi da Christie. Ufff, ilara dago; itxaron egin behar du. Amorrazioa sentitu du. Sara, berriz, azkeneko tokian jarri da. Ez du ezer esan, eta gutxiago sentitu.

          Esperoan, zain, Christiek, parean, kalearen beste aldean duen jende ilarari begiratu dio. Beharra dutenei janari poltsak banatzen ari dira. Sarak oraindik ez du berea jaso. Justu kalearen kontrako aldean dagoen ilarari begiratu dio: moda-modako areto garestienera sartzeko itxaroten ari da jende hori guztia. Trenean bezala, biek elkarri begiratu diote. Kale bereko alde banatatik gurutzatu dituzte begiradak.

          Nago gure herriko etxepeetan hasi dela jendea kaleko alde banatan biltzen. Ilarak luze eta bistako direnean errealitateaz jabetzea izaten da, ordea, errazena.