Gym-ean

Urtea abiatzen denean askok egiten duten promesa da ariketa fisiko gehiago egitearena. Eta AEBn ez da gutxiagorako. Antzematen da  jendeak urteko lehendabiziko asteak saiakerarako izaten dituela, eta zin egindakoa betetzen saiatzen dela. Behin aspertuta zer? Hori beste kontu bat da. Eta zenbat denbora behar izaten duten aspertzeko ere bai. 

New Yorken oso modan dago Gym-era joatea. Ez da oraingo kontua. Aspaldikoa da. Kiloak kentzera joaten dira batzuk, osasuntsuago sentitzera besteak, “ligoteora” ere bai (hau omen da horretarako plaza berria azken aldian), eta hainbeste kostatako “muskulitoak  tonifikatzera” beste batzuk! 

Hiri kirol zalea da honako hau. Udaberritik aurrera Central Parkera, Hudson ibai ertzera edo hiriko beste zenbait gune berdeetara inguratu besterik ez dago jendea oinez eta korrika ikusteko. Gustuko dute, eta gustagarria ere bada halako guneetan haize freskoa hartuz kirol pixka bat egitea. 

Freskoa hotz bilakatzen da, ordea, neguan.  Eta galtza motzak jantzi eta korrika ateratzea ez da erraza.  Hemen, negua hotza eta haizetsua da, eta nik behintzat nahiago dut barru giroa sasoi honetan.

Eta egia esan, esperientzia izerditsua izateaz gain, dibertigarria ere izaten ari da.  Gauza asko konta nitzake hemen, baina nonbaitetik hasteko, gaurko pare bat irudi: hara zintan korrika ari nintzela ezker eskuin zer aurkitu dudan: ezkerretara, izugarri txiki sentitu arazi nauen gizona! Ni ezagutzen nautenek badakite ez naizela  txiki-txikia ere, baina alajaina, ondoan neukan gizasemeak 2:15eko garaiera izango zuen. Zabalean berriz, zenbat?  Ooooooso zabal. Eskuen eta hanken tamaina beldurgarria! “Non lortuko ote ditu halako zapatilatzarrak?” pentsatu dut nire baitan, Eta zintaren gaineko pausajea berriz, “tapa-tapa”.  Txiki sentitu naiz. 

Eskuinetara neukan neskatxa berriz biziago zihoan. Izerdi tantaren bat edo beste ikusten zitzaion kopetatik behera. Baina lasai, ze gehiegi deshidratatzen bazen kit-a prest zeukan: litro eta erdiko botila bat ur alde batera, eta arrosa koloreko batido baten tankerako basokada handi bat beste aldera! Txandaka ematen zion “txurrutara” orain bati eta gero besteari!  Egia esango dizuet: zer demontre zen edari lodi hura jakiteko gogoz geratu naiz, eta bai eta zertarako behar zuen hainbesteko “minibarra” makinaren gainean galdetzeko  gogoz. Orain ez dauka erremediorik. Baina hurrengoan galdera luzatuko diot, eta aizue, badaezpada errezeta eskatu. Igual goxoa egongo da.  Baina nago, kirola egin ostean hartzeko hobea izango dela.